Hey, bu memleketin aşını, ekmeğini yiyen, havasını, suyunu içine çeken, daralınca devlete sığınan, insan hakları dernekleri, Türk tabipler birliği gibi odalar, sivil toplum örgütleri, çeşitli platformun kahramanları, entelektüeller neredesiniz; içinde yaşadığın devletin uğruna canını veren 13 Vatan evladı ve beraberinde askeri ve polisi şehit olduğunda, neden sesin çıkmıyor. Hendekte varsın, gezi olaylarında varsın, boğaziçinde varsın, daha ötesi LGBT’lilerin yanındasın. Bu vatan evlatları senin için mana ifade etmiyor mu? Neden bunlar içinde gazetelere çarşaf çarşaf PKK’yı lanetleyen bildiriler vermiyorsun.
Terör bir ULUSAL meseledir. Senin ulusun yok mu? Terör ne iktidarın veya muhalefetin, ne muhafazakârın veya sosyalistin nede Kürd’ün veya Türk’ün meselesi değildir. Ulusa ses verme zamanıdır.
Şimdi sorumlu arama zamanı değil, çözüm zamanıdır. Şimdi bir oy uğruna söylem zamanı değil, ülke olarak ayağa kalma ve terör örgütü PKK ve türevlerini yalnız bırakma zamanıdır.
Terör örgütü bu milleti yok edemez. Taki bizi birbirimize düşürmediği müddetçe, milleti gaflet yok eder. Gafletten uyanma zamanıdır. Yarın geç olmadan…
YANLIŞ NERDE
15-16 yaşlarındaydım; siyah beyaz televizyonlar yeni yeni evlere giriyordu. Haftada iki gün yayın yapıyordu. Genciz meraklıyız, iple çekiyoruz. Televizyonun açılma günlerini herhalde o günlerden biriydi. Elimi televizyonun düğmesine attığım gibi zılgıdın biri bin para anamdan “ utanmaz, saygısız Allah’tan korkmuyorsan, kuldan utan” ya anam ne oldu televizyonu açtım sadece, anam bire oğlum bilmezmisin mahallelinin cenazesi var. Daha üç gün olmadı; komşudan cenaze çıktı. Vay be, neymiş o saygı, o nezaket, o vefa…
Şimdi de diyorum ki; anam kaldır başını bir bak, daha üç gün olmadı. 16 tane vatan evladı şehit oldu. Cenazeler bölük, bölük kalkarken, bizim televizyonlarımızda koca koca kır saçlı sanatçılarımız davul zurna birde yanında halay, anam sen mi doğru yaptın. Yoksa bu anlı şanlı sanatçılar mı, yanlış yapıyor. Bak ne halde ne ahvaldeyiz…
Hani mahallede, sokakta veya bir akrabada bir cenaze olunca, düğünü olan, düğününü iptal ederdi. Hani haftalarca süslü, püslü elbiseler giymezdi insanlar radyolar susar. Yürekler birden yanardı. Nerde o bizler nereye gitti. O yüce gönüller, gerçek omuydu, yoksa bugün mü? Acılarımızı bile bize yaşatma fırsatı vermeyen, bu televizyon programlarımız
Valla aney şaşırdım. Hatta utandım. O gün kızmıştım. Siye ama hakkını helal et. Aney hakkını helal et. Aney ( Anam )
Kederde, sevinçte buluşmak üzere…Hoşçakalın
Sevgi ve saygılarımla
Ahmet AL / 21/02/2021
